دو تا ستاره به گوش هایم می آویزم شب را بدون تو در فنجان قهوه ام
حل می کنم آسمان را تا می کنم می نشینم گوشه ی تاریک و روشن قلبم
آفتاب را کاشته ام کنار شاخه نازک توی گلدان فردا صبح از شاخه اش
خواهم چید و در فنجان قهوه آن حل خواهم کرد یک جرعه اش هزار سال
ستاره خواهم شد توی چشم هایت چراغ ها را خاموش کن این جا
خیال خوب تووووووشبی روشنایی من است
:: برچسبها:
دلنوشته غم فراق ,
|